Cayo Muerto: Eenzaam strandje en dolgedraaide pelikanen
29 juni 2013 - Chichiriviche, Venezuela
Na vier maanden niet naar het strand geweest te zijn (hoe gek kan je zijn???) hebben we afgelopen zaterdag allebei vastbesloten onze handdoek vastgegrepen en ons door een bootje naar Cayo Muerto laten brengen. Het was natuurlijk vrij druk omdat het weekend was en de Venezolanen uit de dichtst bijzijnde steden hier dan komen ontspannen. Ze kiezen dan een palmboom of ander schaduw-gevend boompje uit en gaan daaronder zitten, sommigen maken zelfs een houtvuur en zetten daar een gigantische kookpot op waar zelfs jij in past, ja jij, de lezer! ;) Sommigen brengen zelfs heel hun barbecue-gereedschap mee, een frigobox volgestouwen met groenten, vlees en andere etenswaren, en natuurlijk mogen bier of rum ook niet ontbreken. Het creëert een heel vrolijke en luidruchtige sfeer!
In tegenstelling tot deze folks, houden Adri en ik het vrij simpel: een arepa, een mango en een fles ijskoud water en voor mezelf “loads of sunblock”! :D
Het hele strand, alsook het plekje dat wij die andere keren uitkozen om te relaxen en te strand-pingpongen was helaas volledig bezet. Dan maar het eiland rondwandelen in de hoop een eenzaam strandje te vinden, want daar zijn we dol op! Ik ging wat langzamer achterop omdat ik de (waardevolle) arepa’s droeg in een doosje, het rugzakje met mijn fototoestel, en omdat mijn sleffers voortdurend wilden “drijven” waardoor het wandelen tussen de stenen niet erg vlotte. Adri en haar ontdekkingsgeest namen het voortouw en ze zou fluiten van zodra ze strand vond. En ja hoor, na een tijdje gezellig alleen verder te wandelen - en terwijl een aantal foto’s te nemen - hoorde ik in de verte hevig gefluit. Komaan, nog even doorsletsen! Het resultaat mocht er wezen... Zo’n prachtig strandje heb ik zelden gezien, en helemaal voor ons alleen! We hadden zelfs zicht op twee andere eilandjes, Cayo Sal en Cayo Peraza.
Een stoeltje hadden we hier natuurlijk niet maar het water was heel laag en heerlijk, er zwommen af en toe kleine witte visjes in, en we hebben uren gedobberd, gekletst en plannen gemaakt. In de namiddag kwam er een kerel visresten in het water gooien waarop de meeuwen en de pelikanen een heus luchtgevecht aangingen. Die kerel gooide een stuk vis in de lucht en die pelikaan ving het in de lucht op met één hap.
We hebben ervan genoten en moeten dit beslist vaker gaan doen.
Cayo Sal: check, Cayo Muerto: check
Nog 34 eilandjes te gaan!
Ps.:die arena's deden me al watertanden, maar ik verkies nog bovenal patacones met verse guacamole en een empanadita ;) xxx
Ps.:die arena's deden me al watertanden, maar ik verkies nog bovenal patacones met verse guacamole en een empanadita ;) xxx